Net als elke M-wagen voor hem is de M4 wat je gerust een perfecte daily driver mag noemen. Binnen zijn grenzen natuurlijk – het is geen stationwagen, dus verwacht geen verhuiswagen – maar voor dagelijks gebruik biedt hij ruim voldoende zit- en kofferruimte. En niet onbelangrijk: de M4 is verrassend comfortabel.
Misschien heb ik je al een beetje geïrriteerd door te zeggen dat ik geen grote BMW-fan ben. Rustig maar – ik waardeer ze zeker. Ze zijn technisch fantastisch en bieden een unieke mix van sportiviteit en prestaties. Maar persoonlijk hou ik van comfortabele, stille auto’s. Mijn realiteit? Files, traag rijdend verkeer, slechte wegen. Geen bochtenplezier, geen Alpenpassen. En dus waardeer ik extra comfort meer dan scherpte. Maar zelfs met zijn sportieve inborst blijft de M4 verrassend comfortabel, gezien het een BMW is.
En dat is wat me het meest opviel: hoe normaal en beheersbaar de M4 eigenlijk aanvoelt. Niet zenuwachtig, niet overdreven prikkelend, en zeker niet intimiderend. In zijn Comfort-stand rijdt hij gewoon als een doorsnee BMW. Geen hint van een explosieve 6-in-lijn onder de motorkap.
Tot je het gaspedaal intrapt, natuurlijk. In Comfort klinkt de motor best tam – aangenaam, maar niet spectaculair. Zet je hem echter in Sport, dan voel je meteen wat er schuilt onder die motorkap. En dat is een potige 431 pk sterke motor die je in 3,7 seconden naar de 100 km/u katapulteert. De M4 kreeg bij zijn lancering kritiek omdat er geen V8 in zat, maar met twee turbo’s mis je eigenlijk niks. De soundtrack kon misschien wat spannender, maar met alle EU-regels moeten we dat maar aanvaarden.
Voor mij draait de M4 net om die balans: dagelijks comfort en gebruiksgemak, gecombineerd met serieuze prestaties. Met het karakter en de scherpte van een supercar. Hij laat veel supercars achter zich, maar ziet eruit als een gewone BMW. En ergens is dat best cool – sneller zijn dan iedereen, zonder dat iemand het doorheeft.
Zijn er dan geen nadelen?
Jawel. Misschien is de M4 net iets té braaf voor een M-wagen. Je krijgt supercar-prestaties, maar niet echt het karakter van een supercar. Hij daagt je niet per se uit om het uiterste te vragen. En als je dat wel doet, komt het uitgebreide elektronische systeem tussenbeide om je weer veilig op de baan te houden. Fantastisch, absoluut. Dat maakt de wagen ook veel toegankelijker voor de doorsnee bestuurder.
Maar tegelijk mis ik dat extreme gevoel. Ik wil graag Bentley-comfort op rustige momenten, en Lamborghini-geweld als ik plankgas geef. De M4 is geweldig, maar voor mijn persoonlijke smaak is hij net niet extreem genoeg in beide richtingen.
Zou ik er dan alsnog één kopen?
Zonder twijfel. In een oogwenk. Want hoewel hij niet elk vakje afvinkt, doen weinig auto's dat wél. De balans die een M-wagen moet bieden, is moeilijk te perfectioneren. Kijk maar naar de Audi RS-modellen of de AMG’s van Mercedes – ze missen allemaal iets. Maar voor wie op zoek is naar een betaalbare, dagelijkse sportwagen met indrukwekkende prestaties, is de M4 een aanrader die je niet snel zal beklagen. Je kunt hem vandaag op de kop tikken voor amper € 50.000. Koopje, toch?