Hoe rijdt een Lamborghini Huracán Performante (in Maranello)?

Maar… ik ben ook niet hélemaal sorry. Het was de allereerste keer dat ik een Lamborghini mocht besturen en ik kan oprecht zeggen: het stelde absoluut niet teleur. De instructeur op locatie verkoos de Huracán Performante boven alle andere wagens in hun aanbod – en dat was nochtans niet min: een Ferrari Portofino, GTC4 Lusso, 812 Superfast Spider én een gloednieuwe 296.

Zelf was ik behoorlijk verdeeld. Ik had liever de stier in zijn natuurlijke habitat gereden, in Sant’Agata Bolognese, maar dat lukte helaas niet door een planningsconflict. Dus was de enige andere optie… Ferrari’s achtertuin.

Eerste Indruk

De Huracán benaderen is al een traktatie op zich. De houding, de aanwezigheid, de Pirelli P-Zero’s – het hele plaatje straalt iets trots en dreigend uit. En dan die kleur groen, perfect in het Toscaanse zonlicht, in combinatie met het gesmede koolstofvezel – oogverblindend. Hoewel ik normaal meer hou van de “minder wilde” Lambo’s (doe mij maar een Aventador SV boven een SVJ), was dit design perfect gebalanceerd. De vleugel achteraan gaf het net dat tikkeltje extra zonder over-the-top te zijn.

Het Interieur

Instappen is voor sommigen al een kleine acrobatische uitdaging, maar eens je zit, voel je je direct thuis. Ja, het is laag en compact, maar het zit als gegoten. Het interieur voelt duur aan, ondanks dat het design een beetje begint te verouderen. Donker, strak, en passend bij het karakter van de wagen. De stoelen? Hard. Punt. Maar ze geven goeie steun, en dat is waar het om draait.

Dan is er die rode startknop, net alsof je een straaljager inschakelt. Voet op de rem, klepje open, knop indrukken… en BOEM. De V10 komt tot leven met een rauw gebrul dat je ruggengraat doet trillen van plezier. In D, gas erop, en weg zijn we.

De Rit

Eerlijk? Ik was een beetje bezorgd. Hoe extreem is die Performante eigenlijk? Maar hij voelde verrassend… vriendelijk. De gasrespons is scherp, de remmen bijterig, maar hij stuurt licht en precies. Zelfs m’n 66-jarige moeder zou dit kunnen rijden in ‘Strada’. De zichtbaarheid viel trouwens ook goed mee – en dat in Italië, land van de duizend rotondes.

De ophanging is stevig, logisch. Maar op de hobbelige wegen van Maranello had ik erger verwacht. Dankzij het liftsysteem vooraan (onmisbaar op de drempels daar) bleef het toch doenbaar.

Het Vermogen

640 pk. Dat zegt genoeg, toch? De V10 is een brulbeest, en wat voor één. De pops, knallen en brullen zijn verslavend. En toch… voelde het nooit overweldigend. De Performante is krachtig, maar beheersbaar. Je kan hem écht gebruiken – alsof je met een sportmotor van 600 cc rijdt i.p.v. een 1000 cc monster. Meer plezier, minder stress.

Conclusie

Ik geef het toe… ik ben verliefd. De Huracán verraste me op elk vlak. De manier waarop hij uit een bocht sprint, het stuurgevoel, de versnellingsbak – alles klopt. Elke seconde achter het stuur was genieten.

En als je ooit de kans krijgt om deze Italiaanse stier onder de schaduw van het Ferrari Museum los te laten… grijp die kans met beide handen. Ik wil er eentje. Echt.

✅ Voordelen

• Brullende V10: Overweldigend geluid, pure sensatie.
• Adembenemend design: Scherpe lijnen, diepgroene kleur, koolstofdetails – het totaalplaatje klopt.
• Snelle versnellingsbak: Dubbele koppeling, boterzacht en bliksemsnel. In manueel? Heerlijk.
• Scherp stuurgedrag: Ongekende precisie. Je voelt elke millimeter van het chassis.
• Dagelijks rijdbaar: Zelfs op slechte wegen goed controleerbaar en comfortabel genoeg.

❌ Nadelen

• Harde stoelen: Niet voor gevoelige ruggen. Massage achteraf aanbevolen.
• Scherpe remmen: Vooral bij lage snelheid nogal bijterig. Je moet ze leren doseren.
• Stevige ophanging: Niet ideaal voor elke dag, maar je weet waar je aan begint.
• De prijs: €300.000+ voor een auto die binnenkort wordt opgevolgd…
• Compact interieur: Vooral voor lange bestuurders (1m95+ met helm wordt krap).
• Grootste nadeel? … Hij staat niet in mijn garage.